Maandelijks archief: oktober 2017

En heeft u er iets bij?

Niet eerder zag ik haar met een jas. Toch herken ik haar meteen. Haar hoofd gebogen over iets in haar hand. Haar telefoon?

Ineens kijkt ze op. Haar blik gaat zoekend rond. Dan kruisen onze blikken elkaar. Ze lacht. Ik zwaai.

Niet veel later vraagt een serveerster wat we willen drinken. We nemen allebei koffie. ‘En heeft u er iets bij?’, vraagt ze. ‘Appeltaart en…’  We nemen allebei appeltaart.

De serveerster legt uit dat de appeltaart nogal groot is. ‘Dan kunnen we wel delen’, zegt ze.

Niet veel later eten we eensgezind uit hetzelfde schaaltje van de warme appel-crumble.

We praten. Over het leven. Over het ondernemen. Over twijfels. Over leuke momenten. Over wat lastig is. Over wat we nog willen. We lachen veel. Soms zijn we stil, en luisteren we.

Ondertussen smullen we van de warme appelstukjes.

Later in de trein glimlach ik als ik me bedenk: dat was fijn taart eten met Karin Winters!

PS Eén keer eerder hebben we elkaar in het ‘echt’ gesproken. Dat was op twee dagen na, precies één jaar en twee maanden terug. Toen was het hartje zomer en ontmoetten we elkaar bij de #kommaaroplive. Toch voelde het vandaag alsof ik Karin gisteren nog sprak. Sommige mensen sluit je in je hart en ze gaan er niet meer uit.

Deze foto op dinsdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.

Een herfst-lijstje met boeken die je verder helpen

De blaadjes vallen van de bomen, én waar blijven de lijstjes, vraag ik me af.

Het fijne aan de zomer vind ik, buiten het feit dat het dan (vaak) mooi weer is en je vakantie hebt, dat er zoveel lijstjes te vinden zijn over welke boeken je kan lezen.

In de herfst zijn die lijstjes er veel minder. Of let ik niet goed op?
Terwijl het juist in deze tijd zo fijn is om met een dekentje op de bank, een beker thee in je hand en de regen tegen de ramen een interessant boek te lezen.

Daarom lijkt het mij een goed moment om mijn herfst-lijstje met je te delen.
Een lijstje met boeken die je misschien een stapje verder kunnen helpen of je aan het denken zetten. Een lijstje met van alles wat eigenlijk.

Loswerken. Jan Wolter Bijleveld & Ingeborg Deana  ♥♥♥♥♡

Het fijne aan dit boek vind ik dat het je niet in zes stappen wil veranderen. Het boek wil je wel aanmoedigen en aan het denken zetten. Waardoor je uiteindelijk misschien toch iets wil veranderen, maar dat is aan jou. En dat maakt het tot prettig leesvoer.

Het is opgebouwd uit korte hoofdstukken, waarin iedere keer een vraag wordt gesteld, en telkens begint de vraag met ‘Moet ik…?’ Er worden wel veertig vragen gesteld, dus er is vast wel een onderwerp bij waar jij iets over wil weten. Bijvoorbeeld over je volle agenda, hoe je beter om kunt gaan met je mail, maar ook grotere vragen zoals moet je doen zoals iedereen doet, moet je direct naar de top of vind je het belangrijker om gewaardeerd te worden?

Het leukste vind ik dat de onderwerpen in een breder perspectief worden gezet en dat je op die manier ook meer te weten komt over het onderwerp dan je dacht. Over ‘druk zijn’ bijvoorbeeld. Ik wist niet dat Goethe hierover al in 1825 heeft geschreven. Het blijkt dus een vraagstuk van alle tijden te zijn.

Ik las dit boek via de bieb. Inmiddels is het boek herzien en heet het Losser werken.

Waar heb ik nou eigenlijk voor gestudeerd? Nina Janssens ♥♥♥♥♥

De titel van dit boek viel me direct op toen ik er in 2015 via Twitter iets over las.
Omdat het me aanspreekt dat een starter op de arbeidsmarkt zelf op zoek gaat naar de verhalen van andere starters, heb ik het boek meteen besteld bij de schrijfster, Nina.

Ik heb het toen ook direct gelezen en mocht er Nina zelfs een aantal vragen over stellen. Door persoonlijke omstandigheden is het er niet van gekomen om dit verder uit te werken in een blogpost, maar het is een inspirerend boek, dus nu breng ik het graag onder je aandacht.

In het boek komen 28 starters aan het woord. In leeftijd variëren ze van 23 t/m 33 jaar. Iedereen deelt zijn of haar verhaal in drie pagina’s en geeft aan het einde tips. Het zijn niet alleen maar ‘groot succes’ verhalen, wel delen de geïnterviewden wat ze hebben gedaan, waar ze nu staan en wat ze ervan hebben geleerd. Gewoon zoals het in ieders leven gaat.

En dat vind ik ook zo prettig aan dit boek: het is een realistische weergave van hoe je het zoeken naar werk kan aanpakken. Het klinkt toch anders als iemand van je eigen leeftijd die ook heeft geploeterd tegen je zegt: ‘Geef niet te snel op’, dan dat je vader dat zegt. Het staat boordevol goede tips en actieplannen voor als je zelf ook op zoek bent naar werk of een andere baan.

Wie weet kan ik er jou ook mee inspireren! Stuur me een berichtje dan verloot ik het boek onder degenen die reageren. Je mag een reactie sturen t/m vrijdag 27 oktober 2017.
Op zaterdag 28 oktober heeft de winnaar bericht ontvangen.

Dankboek. Ernst-Jan Pfauth ♥♥♥♥♡

Het Dankboek is een boek om zelf in te schrijven. Het heeft een prachtige donkergroene stoffen buitenkant en een rood-oranje lint.

Zoals Ernst-Jan, schrijver en mede-oprichter van De Correspondent, zelf zegt: ‘Het is een dagboek voor een tevredener leven.’ Op de eerste vijftig pagina’s legt hij uit waarom hij het boek maakte. Hij wilde zichzelf graag verder ontwikkelen in zijn werk. Zo leerde hij om steeds efficiënter en beter te werken, maar uiteindelijk leek dit een doel op zich en werd hij er heel moe van.

Hij realiseerde zich dat als we met z’n allen zo blijven doorrennen in onze prestatiemaatschappij, dat we er niet ‘beter’ van worden, maar wel uitgeput van raken. Het streven naar beloningen als succes en rijkdom maakt op de lange duur niet gelukkig. Het streven naar ‘dagelijkse voldoening’ wel.

Door op te schrijven waar je iedere dag dankbaar voor bent, en dus vaker te denken aan  wat er al is, voel je je tevredener. Ik vind het verhelderend zoals hij dit heeft opgeschreven. Op zich is het niet nieuw wat hij beschrijft, maar het blijft wel nodig om ons dit te realiseren. Zijn duidelijke tips geven het boek meerwaarde.

Ik vind het prettig dat hij eerlijk is: dat het geen trucje is dat je iedere dag even doet. Soms val je terug in oude gewoontes en ren je weer net zo hard mee als iedereen. Maar door het op te schrijven, sta je even stil en kom je bij datgene wat je écht belangrijk vindt. En dat is winst.

Heb jij onlangs een boek gelezen dat je verder helpt? Laat het me weten, ik hoor ook graag jouw tips.

Wat loop jij hier te doen?

‘Ik ga logeren’. Haar blijdschap klinkt door in deze woorden. ‘Samen met Bobbie’. Ze wijst naar het hondje naast haar.

‘Wat fijn’, zegt de conducteur, terwijl hij haar kaartje aanpakt. ‘Ik ging vroeger bij mijn oma logeren, dan mocht ik laat opblijven en kreeg ik extra snoep’. Ze lacht opgetogen. Hij knipoogt en loopt verder.

Ondertussen kijk ik uit het raam en zie de kleurige bomen voorbij schieten. Ik ben onderweg naar Zwolle. Voor een werkafspraak.

Na het gesprek trakteer ik mezelf op een rondje door de boekhandel. Het nuttige en het aangename komen zo mooi samen.

Bij de literatuurafdeling kijk ik bij de uitgestalde boeken. Wat een kleuren.

Toch valt mijn blik op een boek dat niet opvalt door een kleur: Late dagen van Bernard Dewulf.

Jaren geleden las ik van hem Kleine dagen, en ik vond het prachtig. De alledaagse dingen weet hij heel knap in woorden te vangen.

Lukraak open ik het boek en meteen ben ik geboeid. Ik vergeet even waar ik ben.

Ik lees, ergens halverwege een pagina:
Een vraag die ons niet verlaat is als een stille koorts: wat loop jij hier te doen?
 Bijna dagelijks gaat het even door mijn hoofd: gevaar lopen. Dat loop ik hier te doen. Dat loopt vooral, inderdaad, alles wat ik liefheb hier te doen. Dát is voor mij vijftig-geworden-zijn: de zegeningen schitteren aan dunne draadjes. De dauwdraad van de etmalen. 
 En het is nog net te vroeg om dat te accepteren en het is te laat om het nog te negeren, dat alles van waarde weerloos is en almaar weerlozer wordt.
 Nooit heb ik me zo kwetsbaar gevoeld als nu.”

Hij verwoordt precies wat ik ook ervaar.

Ik sluit het boek en loop naar de kassa.

Deze foto op dinsdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.

Vind je eigen stijl

‘Even kijken of ik hier naar de wc kan’, zeg ik, terwijl ik de glazen deur openduw.

Binnen moeten mijn ogen even wennen na het felle zonlicht van buiten.

Het is begin juni, maar vandaag lijkt het al zomer.

Mijn wangen gloeien en ik voel zweetdruppeltjes op mijn neus als ik mijn bril een duwtje geef.

Al snel zie ik dat links achterin de toiletten zijn.

Het wandelen langs de kust bij Bexhill-on-Sea was heerlijk. Een strakke blauwe lucht, een nog blauwere zee en weinig mensen. Maar na de lekkere koffie op het terras moet ik nu toch echt nodig.

Als ik even later opgelucht terugkom, kijk ik zoekend om me heen. Waar is mijn lief gebleven?

Mijn blik gaat scannend langs de mensen die iets verderop staan te praten. Daarachter zie ik een open ruimte met lage witte tafels en rekken. Ergens in het midden zie ik mijn lief staan.

Zodra ik bij hem ben, wijst hij al: ‘Je moet zeker even daar kijken. Ze hebben leuke kaarten.’

Kijkend naar de kaarten en boeken realiseer ik me dat ik in de winkel van het kunstcentrum sta.

De kaarten zijn inderdaad leuk. Nadat ik er een paar heb uitgekozen drentel ik nog even langs de lage tafels met boeken. Het assortiment verrast me: er liggen prachtige boeken over kunst en design.

Ineens valt mijn oog op een wit boekje met gouden letters.

‘Mm’, denk ik kritisch, ‘zeker weer zo’n boekje dat je wil laten geloven dat je in drie stappen succesvol bent.’

Ik grinnik een beetje in mezelf als ik de eerste zin lees: ‘So, you want to be Instagram famous, eh?

Humor. Dat is een goed begin.

En ja, hoor dan volgen de eerste drie stappen die je moet nemen om ‘famous’ te worden.

Stap 1: Ga naar een café.
Stap 2: Bestel een koolsalade.
Stap 3: Ga op een stoel staan en neem een foto van de koolsalade. 
Plaats de foto op Instagram en…

‘Boom’ jij en je #koolsalade zullen miljoenen volgers genereren.

Helaas slaat het volgende woord dan al je hoop de bodem in: Wrong.

Dit begin zorgt er wel voor dat ik het boekje koop.

Ik heb geen Instagram account. Ik wil helemaal niet beroemd worden en goud is niet mijn lievelingskleur, maar ik ben wel nieuwsgierig.

‘Welke tips staan er in het boekje, en wat vinden mensen er zo leuk aan om op Instagram foto’s te laten zien?’, vraag ik me af.

Lezen in het boekje stelt me niet teleur.

Het staat vol met prachtige foto’s en persoonlijke tips van mensen die vaak al lange tijd gebruik maken van Instagram

Zo leer ik weer meer over het maken van aansprekende foto’s. Leuk om te weten, want foto’s maken met mijn telefoon doe ik graag.

Eén tip spreekt me direct aan.

‘Find your own style’

Dit geldt niet alleen op Instagram, maar voor alles wat je doet.

Natuurlijk weet ik dit allang, maar daardoor wordt het niet makkelijker, vind ik.

Door alle mensen en mogelijkheden om me heen, laat ik me afleiden en luister ik niet goed naar wat ik zelf wil, of op welke manier ik iets wil.

Maar… er is hoop.

Want op deze allerlaatste #kommaarop-vraag van Agnes, Tessa en Sonja: wat was er leuk en leerzaam aan het #kommaarop’en? kan ik nu eerlijk antwoorden: dat ik beter heb geleerd om dingen op mijn eigen manier te doen én dat ik mijn stijl van schrijven heb gevonden.

De allereerste keer dat ik meeschreef aan de #kommaarop vond ik mijn eigen tekst het stomst. Wat had ik het raar opgeschreven en wat was het een saai verhaal. Dat deden de anderen beter.

Maar gaandeweg lukte het me om wat ik wilde zeggen beter in woorden te vatten. De #kommaarop werkte als een goede stok achter de deur om iedere maand met letters te goochelen en mijn mening onder woorden te brengen.

Ik durfde meer en kreeg er zelfs plezier in.

Nu weet ik beter wat ik kan op schrijfgebied én zie ik ook dat deze manier van schrijven bij mij past. Ik heb mijn stijl gevonden.

Dus dank jullie wel: Agnes en Tessa voor het ooit starten van de #kommaarop!
De tranen rollen niet over mijn wangen bij deze laatste keer, want ik weet dat ik jullie online of offline weer ga ontmoeten.

O ja, en beste lezer, ben je ook nieuwsgierig naar dit leuke boekje over Instagram?
Ik geef het graag door, dus stuur me een berichtje, dan stuur ik het naar je op.
Je kan reageren tot en met woensdag 11 oktober 2017.
Op donderdag 12 oktober heb ik de winnares bekend gemaakt.
Iedereen die meedeed aan deze win-actie heeft inmiddels bericht gehad.