Wat loop jij hier te doen?

‘Ik ga logeren’. Haar blijdschap klinkt door in deze woorden. ‘Samen met Bobbie’. Ze wijst naar het hondje naast haar.

‘Wat fijn’, zegt de conducteur, terwijl hij haar kaartje aanpakt. ‘Ik ging vroeger bij mijn oma logeren, dan mocht ik laat opblijven en kreeg ik extra snoep’. Ze lacht opgetogen. Hij knipoogt en loopt verder.

Ondertussen kijk ik uit het raam en zie de kleurige bomen voorbij schieten. Ik ben onderweg naar Zwolle. Voor een werkafspraak.

Na het gesprek trakteer ik mezelf op een rondje door de boekhandel. Het nuttige en het aangename komen zo mooi samen.

Bij de literatuurafdeling kijk ik bij de uitgestalde boeken. Wat een kleuren.

Toch valt mijn blik op een boek dat niet opvalt door een kleur: Late dagen van Bernard Dewulf.

Jaren geleden las ik van hem Kleine dagen, en ik vond het prachtig. De alledaagse dingen weet hij heel knap in woorden te vangen.

Lukraak open ik het boek en meteen ben ik geboeid. Ik vergeet even waar ik ben.

Ik lees, ergens halverwege een pagina:
Een vraag die ons niet verlaat is als een stille koorts: wat loop jij hier te doen?
 Bijna dagelijks gaat het even door mijn hoofd: gevaar lopen. Dat loop ik hier te doen. Dat loopt vooral, inderdaad, alles wat ik liefheb hier te doen. Dát is voor mij vijftig-geworden-zijn: de zegeningen schitteren aan dunne draadjes. De dauwdraad van de etmalen. 
 En het is nog net te vroeg om dat te accepteren en het is te laat om het nog te negeren, dat alles van waarde weerloos is en almaar weerlozer wordt.
 Nooit heb ik me zo kwetsbaar gevoeld als nu.”

Hij verwoordt precies wat ik ook ervaar.

Ik sluit het boek en loop naar de kassa.

Deze foto op dinsdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.

6 reacties op “Wat loop jij hier te doen?

  1. Mooi dat dingen zo gaan. Niet sturen en toch goed terecht komen. Veel leesplezier. (Wel bijzonder: ik sta op het punt om naar m’n vriendin te gaan die straks om 12 uur 50 wordt. Ze is van onze groep de vierde in een maand tijd. Het boek zouden ze kunnen doorgeven !

  2. Prachtig. En ik herken het, heb het jaren zo gevoeld.
    Maar ik wil er graag iets aan toevoegen.
    Ondanks een lijf dat het steeds lastiger krijgt met alle gevolgen van dien begint dat kwetsbaar voelen te verdwijnen. Er valt niets meer te negeren maar, ongemerkt, begin ik te accepteren. Het is een wonder dat zich voltrekt. Het wonder van ouder worden.
    Ouder én sterker.

Reacties zijn gesloten.