We hebben allemaal weleens een neerslachtige bui.
Maar toch hebben we het daar niet (vaak) over.
Ik ook niet.
Want stel je voor dat een ander het niet begrijpt, en je daardoor als een zeur of loser zou zien.
Daarom vind ik het zo verfrissend dat een bekende Amerikaanse blogger Jason Kottke, hij blogt al sinds 1998, hier wél over schrijft.
Wat ik helemaal interessant vind, is dat hij hier een vraag over stelde op Twitter. Hij wilde graag weten wat anderen doen om zichzelf uit een neerslachtige bui te halen.
Hij kreeg heel veel reacties. Deze reacties deelde hij later op zijn blog.
En daar denk ik nu aan als ik me down voel.
Niet dat ik de hele lijst uit mijn hoofd heb geleerd. Nee, ik denk aan het feit dat hij zoveel reacties heeft gekregen, en er dus heel veel mensen weleens minder goed in hun vel zitten.
Die gedachte alleen al troost mij: we zijn allemaal weleens neerslachtig. Ik ben niet alleen.
Daaraan denken helpt mij weer vooruit.
Bij het lezen van zijn overzicht, realiseerde ik me dat ik dat er drie andere dingen zijn die mij ook uit een dip kunnen helpen.
Lief zijn voor mezelf
Mezelf toestaan om eerder mijn eerste koffie te nemen dan dat ik normaal doe bijvoorbeeld. Op dagen dat ik thuis werk drink ik rond 10.00 uur mijn eerste koffie van de dag. Daar kijk ik altijd naar uit, want de eerste koffie is het lekkerst. Gewoonlijk is 10.00 uur een prima tijd, omdat ik daar dan naartoe kan werken. Maar het doorbreken van die vaste regel geeft me juist dan een prettig gevoel.
Een langere pauze nemen dan op andere dagen, of juist eerder stoppen met werk, zodat ik een uurtje mag doen waar ik zin in heb (even naar de bieb), is ook heel fijn. Een vervelend klusje naar de volgende dag verschuiven, helpt ook. Eigenlijk alles waardoor er weer ruimte in mijn hoofd ontstaat om een beetje tevreden te zijn.
Praten met mijn partner of familie en vrienden
Even vertellen aan iemand die me goed kent over hoe ik me voel, zorgt voor een opgelucht gevoel. Vaak vertelt de ander dan ook hoe het gaat en door me daarop te focussen, vergeet ik mijn eigen gevoel. Via de telefoon of bij een kopje thee, dat maakt niet uit.
Lezen of naar een film kijken
Gewoon lezen waar ik zin in heb, een boek of tijdschrift, zorgt dat ik even niet meer denk aan mijn eigen gevoel en daardoor doorbreek ik de vicieuze cirkel van gedachten waar ik in zit. Ook het kijken van een leuke film of juist een spannende politieserie leiden mijn gedachten af en daarmee doorbreek ik het gevoel waarin ik anders zou blijven hangen.
Natuurlijk kan dit niet altijd tijdens een werkdag, maar dan zorg ik ervoor dat ik ’s avonds tijd heb om dit te doen. Dan heb ik gedurende dag al iets om me op te verheugen.
Het hoeft voor mij niet iets heel groots te zijn om me in beweging te krijgen.
Het overzicht dat Jason geeft bestaat uit alle reacties die hij heeft gekregen, hierdoor weet je dat ze werken. Wie weet inspireert het jou ook als je last hebt van een neerslachtige bui.
Nog geen maand later las ik trouwens een hele mooie aanvulling op dit onderwerp op de site van Gwenda Schlundt Bodien. Zij schrijft dat je down voelen ook kan komen, omdat je lichaam behoefte heeft aan eten of drinken. Zo simpel kan het dus ook zijn.
Hier lees je haar uitleg.
Je hebt helemaal gelijk, er zijn geen grote dingen nodig. Bij mij is het mijn tuin die me uit een dip kan trekken. Gras maaien, rommelen, er gaan zitten met een boek en met mijn P’s die om me heen scharrelen.
Of even een stuk langs het water fietsen en naar de ooievaars en de ganzen kijken. Wat hoop ik dat ik dat ooit weer kan.
Genieten van de mooue dingen die er altijd weer zijn zoals van een lief kaartje dat je zomaar bij de post vindt…
Fijn dat dat bij jou allemaal helpt, Liesbeth. Natuurlijk hoop ik met je mee. En ja, leuke post ontvangen is fijn hè. 😉
Héél fijn
Als ik achter mijn pc zit te werken, zet ik een rustgevend muziekje aan (via Youtube een verzameling gemaakt) met liefst wat natuurgeluiden er in. Mijn ademhaling en hartslag stellen zich er vanzelf op in. Het klinkt relaxed en ik voel me dan meteen een stuk prettiger. Ik kan me beter concentreren zonder afgeleid te worden.
Ha Jannie, wat leuk dat je laat weten wat voor jou helpt. Muziek en natuur zijn ook een prima combinatie!
Ik merk zelf dat er een verschil zit in privé dippig (als het om relatie/kinderen/ziek en zeer gaat) en zakelijk dippig (als iets mislukt, er een afwijzing komt of kritische noten). Privé vind ik de lastigste dip. Want dat zijn de moeilijke gesprekken of juist niet eens de mogelijkheid hebben tot dat gesprek. Zakelijk werk ik sinds een paar maanden met een Kanban bord. Niet alleen om goed te plannen maar juist om te zien dat je zo hard werkt en om mezelf te belonen. Ik heb speciale stickertjes die tussen de acties kunnen. Natuurlijk belazer ik mezelf ermee, maar zicht hebben op wat moet en wat gedaan is, haalt me vaak uit de zakelijke dip.
Ja, daar heb je gelijk in. Er is een verschil tussen een privé-dip of een werk-dip. Goed om te horen dat je Kanban bord goed voor je werkt. Ik heb dat zelf niet, maar zag dit onlangs bij vrienden ook (en moest toen nog aan je denken) en bedacht me dat ik dit ook weleens kan uitproberen. Goed dat je het hier nog eens noemt.