Maandelijks archief: juli 2018

Lezen? Ga toch iets nuttigs doen!

 

Gisteren zag ik het weer.

Het enthousiasme van mijn moeder terwijl ze met een boek in haar handen staat.

Haar ogen stralen en haar hand wrijft voorzichtig over de voorkant van het boek.

Haast onbewust zie ik de rimpels en wat bruine vlekjes van het ouder worden op haar hand.

‘Kijk, dit is iets voor je vader’, zegt ze monter.

We doen samen een rondje Utrecht en natuurlijk kijken we even bij de boekwinkel.

Met Jip en Janneke, de boekjes van Annie M.G. Schmidt en de zwarte tekeningen van Fiep Westendorp is het ooit begonnen. Mijn leeshonger.

Mijn moeder las  ze voor. Dat deed ze met net zoveel enthousiasme als waarmee ze nu nog steeds over boeken praat.

Daarmee gaf ze haar liefde voor boeken en lezen aan mij door.

Zelf werd ze helemaal niet aangemoedigd om te lezen.

In haar kindertijd waren boeken duur. Het speelgoed dat er was deelde ze met haar broers en zus.

Daarbij was mijn oma geen fan van lezen. Ze vond lezen tijdverspilling. ‘Je kan beter iets nuttigs doen’, zei ze altijd.
Stoffen bijvoorbeeld.

Als mijn moeder als jong meisje boven de slaapkamers moest stoffen en het werd te stil, dan wist mijn oma dat mijn moeder zat te lezen en riep ze naar boven: ‘Ben je al klaar?’

‘Als ik mijn boek bijna uithad dan wilde ik natuurlijk verder lezen’, vertelde mijn moeder. Dus verzon ze een list en liep ze al lezend met het boek in haar handen langzaam door de slaapkamer, waardoor haar moeder zou denken dat ze druk bezig was.

Soms schrik ik ervan zo snel als de tijd gaat. Mijn moeder heeft nu de leeftijd waarop ik als kind mijn oma oud vond.

De boekjes van Annie M.G. Schmidt staan nog altijd in mijn boekenkast. Ik bladerde er vandaag even doorheen. Verstoppen in de wasmand en kappertje spelen, ik weet het nog.

Ik weet ook dat ik de tijd niet stil kan zetten, maar ik hoop nog lang het enthousiasme over boeken met mijn moeder te kunnen delen.

Deze foto op donderdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Thursday’,  een initiatief van Karin Ramaker.

Hoe blauw is de lucht bij jou?

‘Denk je dat het goed is om te doen?’

De twijfel klinkt door in mijn stem.

‘Natuurlijk, zegt hij, gewoon doen.’

Zo sta ik nog geen uur later op het station met als eindbestemming Arnhem.

Vakantie.

Bij uitstek de periode om je te ontspannen en eens lekker te flierefluiten.

Die vakantie had ik al achter te rug, dus daar was nu geen sprake van. Maar ik nam wel een dag vrij, want juist tijdens die laatste vakantie realiseerde ik me dat ik iets miste.

Door al het werk dat mijn dagen vult, waarbij ik anderen faciliteer in het leren en zicht te krijgen op waar het om gaat, blijf ik zelf een beetje stil op mijn plaats zitten.

Ik leer bij door te lezen in boeken of vakbladen, maar daarvoor hoef ik niet echt naar buiten.

En dat mis ik nu.

Die frisse wind door mijn hoofd.

Het leren van anderen.

Het horen van andere verhalen.

Het ruiken van een andere geur dan het gras bij mij in de buurt.

Het kijken naar iets moois, óf juist iets lelijks.

Waardoor ik mijn blik verbreed.

Uit mijn eigen wereld komen en inspiratie opdoen in de buitenwereld.

Door ontspanning weer verder komen in het werk dat ik met liefde doe.

De komende tijd plan ik het in, die ontspanning.

Eén dagje per week.

Afgelopen donderdag was de aftrap.

Ik nam een dag vrij en ging op stap.

Ik nam de trein naar Arnhem en had een leuke koffiedate met Marjolijn de Galan.

Daarna drentelde ik wat door de stad en keek gewoon eens rond.

Natuurlijk belandde ik nog even in een boekwinkel.

Voordat de trein me weer naar huis bracht, keek ik omhoog en maakte ik deze foto.

‘Zo ziet mijn hoofd er nu uit’, dacht ik, ‘het luik is weer open. En dat geeft lucht’.

Deze foto op donderdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Thursday’,  een initiatief van Karin Ramaker.

O ja, en heb jij een leuke tip voor mij om op één van de komende ‘op avontuur-dagen’ te gaan doen, te gaan bekijken of eens een leuk persoon te spreken, dan hoor ik het graag.