Tagarchief: lezen

Lezen? Ga toch iets nuttigs doen!

 

Gisteren zag ik het weer.

Het enthousiasme van mijn moeder terwijl ze met een boek in haar handen staat.

Haar ogen stralen en haar hand wrijft voorzichtig over de voorkant van het boek.

Haast onbewust zie ik de rimpels en wat bruine vlekjes van het ouder worden op haar hand.

‘Kijk, dit is iets voor je vader’, zegt ze monter.

We doen samen een rondje Utrecht en natuurlijk kijken we even bij de boekwinkel.

Met Jip en Janneke, de boekjes van Annie M.G. Schmidt en de zwarte tekeningen van Fiep Westendorp is het ooit begonnen. Mijn leeshonger.

Mijn moeder las  ze voor. Dat deed ze met net zoveel enthousiasme als waarmee ze nu nog steeds over boeken praat.

Daarmee gaf ze haar liefde voor boeken en lezen aan mij door.

Zelf werd ze helemaal niet aangemoedigd om te lezen.

In haar kindertijd waren boeken duur. Het speelgoed dat er was deelde ze met haar broers en zus.

Daarbij was mijn oma geen fan van lezen. Ze vond lezen tijdverspilling. ‘Je kan beter iets nuttigs doen’, zei ze altijd.
Stoffen bijvoorbeeld.

Als mijn moeder als jong meisje boven de slaapkamers moest stoffen en het werd te stil, dan wist mijn oma dat mijn moeder zat te lezen en riep ze naar boven: ‘Ben je al klaar?’

‘Als ik mijn boek bijna uithad dan wilde ik natuurlijk verder lezen’, vertelde mijn moeder. Dus verzon ze een list en liep ze al lezend met het boek in haar handen langzaam door de slaapkamer, waardoor haar moeder zou denken dat ze druk bezig was.

Soms schrik ik ervan zo snel als de tijd gaat. Mijn moeder heeft nu de leeftijd waarop ik als kind mijn oma oud vond.

De boekjes van Annie M.G. Schmidt staan nog altijd in mijn boekenkast. Ik bladerde er vandaag even doorheen. Verstoppen in de wasmand en kappertje spelen, ik weet het nog.

Ik weet ook dat ik de tijd niet stil kan zetten, maar ik hoop nog lang het enthousiasme over boeken met mijn moeder te kunnen delen.

Deze foto op donderdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Thursday’,  een initiatief van Karin Ramaker.

Lekker lezen! Of… hoe werkt dat nou zo’n uitdaging?

Verzameling meisjesboeken
Mezelf meer tijd gunnen om te lezen, dat wil ik al een tijdje. Het is iets dat ik heel graag doe, maar door druk zijn en drukte in mijn hoofd, schoof ik het maar steeds door naar een volgende dag of een ander moment.

Dat schoot dus niet op.

De #kommaarop van de maand april kwam dan ook als geroepen. Een maand lang bezig zijn met een zelfgekozen uitdaging.

Mijn uitdaging werd: iedere dag een half uur lezen.
Niet met als doel om meer boeken te lezen. Nee, vooral om weer te genieten van het lezen.

Collega-ondernemer Sonja van Vuren schreef als reactie bij mijn uitdaging:
‘Maar een half uurtje per dag? Eitje…’

Nou, dat was toch niet helemaal waar. Er zat nog best een hard stukje in dat eitje.

De eerste week van april ging ik voortvarend van start.
Het was fijn dat de start in het weekend viel, zo had ik rustig de tijd om te lezen.
Iets langer dan een half uur lukte dan ook prima.
Ook de rest van de week ging het soepel. Een enkele keer las ik pas ’s avonds in bed. Maar dat gaf niet een half uur lukte dan toch.

Wat nog niet helemaal lukte, was om er ook echt van te genieten. Het voelde als een verplicht nummer. Tijdens het lezen keek ik regelmatig op de klok om te zien of het half uur al voorbij was.

Dat was toch niet helemaal wat ik wilde. Wat kon ik daar eens aan doen?

Eerlijk gezegd wist ik dat niet meteen.

De tweede week ging het finaal mis. Ik was druk met werk en toen ik dinsdagavond naar bed ging, viel ik in slaap, zonder me te realiseren dat ik die dag niet in mijn boek had gelezen.

Pas de volgende ochtend bij het opstaan viel mijn oog op het boek en bedacht ik me dat ik niet had gelezen. In eerste instantie kon ik me daar niet zo druk over maken. Er waren andere zaken die mijn aandacht vroegen. Maar toen ik later die dag van een opdracht naar huis fietste, baalde ik ervan.

Ik wilde dit toch zo graag. Waarom maakte ik er dan geen tijd voor?

Tot ik me realiseerde dat ik er teveel een ‘moeten’ van maakte.

Stiekem had ik gedacht dat ik deze maand even een flink deel van mijn stapel boeken zou ‘weglezen’. En dat was meteen het ‘probleem’. Ik deed het niet om lekker te lezen. Ik wilde gewoon mijn to-do lijstje op leesgebied korter maken. Ik deed het voor het resultaat en niet om te genieten. Toen ik dat had geconstateerd, realiseerde ik me dat ik die ‘verplichte’ stapel boeken even opzij moest schuiven.

En ik vroeg mezelf af: wat wil ik nu echt lezen?

Het werd een boek uit mijn verzameling oude meisjesboeken.

Ja, écht, het werd een meisjesboek!

Daar had ik gewoon het meeste zin in.

Mijn voorliefde voor retro betreft ook boeken. Mijn quilty pleasure is mijn verzameling oude meisjesboeken, die ik als puber ook las.

Denk aan schrijfsters als Nel van der Zee, Cissy van Marxveldt, Fenna Feenstra, Leni Saris of (mijn favoriet) Sanne van Havelte.

En daarmee was het hek van de dam. Ik las zodra ik ook maar een momentje tijd had. Ik hoefde niet meer op de klok te kijken, want ik verdween in de boeken. Ik leefde zo mee met de hoofdpersonen dat ik gewoon de tijd vergat.

Heerlijk! Precies zoals ik vroeger in een verhaal verdiept was.

Meisjesboeken van weleer, Kristine Groenhart

Toen ik op de laatste dag van de uitdaging in de Volkskrant een artikel van Sylvia Witteman las, met als titel ‘Deugnieten met een olijke lach’, waarin ze schrijft over haar voorliefde voor oude meisjesboeken, dacht ik meteen ‘dit kan toch geen toeval zijn!’

Door het artikel kwam ik erachter dat ook schrijfster Kristine Groenhart een fan is van meisjesboeken. Op 26 april, jawel precies in de maand van de uitdaging, kwam haar boek ‘Meisjesboeken van weleer’ uit.

Je begrijpt dat ik het boek meteen heb gekocht. Niet alleen omdat ik nieuwsgierig ben naar de inhoud, maar ook om mezelf te herinneren aan het feit dat lezen voor het resultaat niet werkt.

Nu niet, ik ben bezig met mijn uitdaging!

Boeken

‘Til je voet even op!’

Mijn moeder zegt het iets harder om boven het geluid van de stofzuiger uit te komen.

Ik reageer niet.

Met de stang geeft mijn moeder een duwtje tegen mijn voet. Dan pas kijk ik op en trek mijn voet in de stoel.

Ik lees.

Het geluid van de stofzuiger of iemand die tegen me praatte. Ik hoorde het niet. Zo ging ik op in het lezen van mijn boek.

Ik was zo’n meisje dat het liefst iedere dag naar de bibliotheek ging om nieuwe boeken te halen. Na een aantal jaar had ik dan ook alle jeugdboeken gelezen. Ik keek verlangend naar de boeken van de volwassenen. Die mocht je pas lenen als je twaalf was.

Gelukkig begreep mijn moeder mijn leeshonger en mocht ik boeken lenen met haar biebpas.

Nog steeds lees ik graag.

Alleen niet meer zo vaak als vroeger.

Logisch, want ik heb minder tijd om aan lezen te besteden dan toen ik een kind was.

Toch is dat het niet alleen.

Het gaat ook om gunnen.

Heel vaak gun ik mezelf de tijd niet.

Dan vind ik andere dingen belangrijker. Zoals een schone badkamer of nog iets doen voor mijn werk.

En natuurlijk is dat ook belangrijk.

Maar iets doen voor jezelf en daarvan genieten is net zo belangrijk.
Het zorgt voor ontspanning, waardoor er weer zin en energie is om dingen die moeten met plezier te doen.

Bij mijn schoonvader zie ik hoe het is, als lezen niet meer gaat.
Daarvan heb ik geleerd: doe het nu het kan.
Maar ja, die tijd hè.

De Oostenrijkse schrijfster Bertha Eckstein zei het heel treffend.

De enige manier om tijd te hebben is tijd te nemen

Ik hoor het ook bij mijn cliënten: ‘Het liefst ga ik regelmatig fietsen, maar waar haal ik de tijd vandaan?’ Of ‘Ik wil graag gezond eten, maar als ik laat thuis ben van mijn werk, heb ik geen tijd om nog een gezonde maaltijd klaar te maken.’

We wíllen het graag, maar we dóen het niet.

Aan mijn cliënten vraag ik dan: hoe zou je willen dat de situatie wordt?
Door daarover te praten wordt duidelijk waar je naar toe wilt, en kom je op ideeën hoe je dat kunt bereiken.
En dat hoeft geen groot en ingewikkeld idee te zijn. Iedere kleine stap, is er één.

Deze vraag stelde ik dus ook aan mezelf: ‘Hoe zou ik willen dat de situatie wordt?’

Mijn antwoord: ‘Het liefst zou ik iedere dag tijd nemen om in een boek te lezen.’
Het gaat me niet om veel lezen, wel om te genieten van het lezen.

Door er over te schrijven en mee te doen aan de ‘Kom maar op’ van Agnes Swart en Tessa Wiegerinck heb ik meteen een stok achter de deur.

Dus dat wordt mijn uitdaging deze maand: iedere dag minimaal een half uur lezen!

Ik heb er zin in! En zal je begin volgende maand laten weten hoe het is gegaan.

En jij? Heb jij iets waar je deze maand echt de tijd voor zou willen nemen?

Laat het weten, en doe ook mee.

En nu… ga ik eerst lekker lezen.

Onverwachte schatten

Verwachtingsvol glijden mijn ogen over de boeken die op de tafel liggen. Mijn aandacht wordt getrokken door een blauwe voorkant. Hee, dat ken ik toch?! Terwijl ik de achterflap lees, bedenk ik me dat ik erover heb gelezen in het tijdschrift Flow. Ik blader door het boek en zie een combinatie van tekst en tekeningen. Wat leuk! Terwijl ik lees, hoor ik achter me iemand mompelen. “O, sorry meneer, natuurlijk mag u er door.”

De boekwinkel. Voor mij een plek waar ik de tijd vergeet, en avonturen beleef door het lezen van de achterflap of een stukje uit een boek. Waar ik ook naar toe ga in de wereld, de boekwinkel staat altijd op mijn lijstje. Ook als ik de taal waarin de boeken zijn geschreven niet kan lezen, zoals in Denemarken.

Ik ben niet alleen dol op boekwinkels, ook boekenmarkten of antiquariaten zijn favoriet. Juist de geur van oude boeken en het avontuur van wat ga ik hier vinden, trekken me dan aan.

Het kopen van een boek is niet het belangrijkste. Ik kan soms lange tijd in de boekwinkel zijn en toch zonder aankoop weer vertrekken. Het fijnste voor mij is het genieten van al die boeken. De wereld die je vindt, als je een boek opent. Dat je even kan proeven, maar niet meteen alles opeet.

Dat bewaar ik voor thuis. Als ik een boek gevonden heb. Het liefst zo’n onverwachte schat, een boek dat ik niet direct nodig heb, en daarom nog niet heb gekocht, maar dat ik ineens tegenkom op een rondje door een boekwinkel.

Zo ben ik nog steeds heel blij met mijn drie schatten die ik onlangs vond bij ’t Ramsjgat in Dordrecht.

Drie boeken

‘Een dagboek vol geluk’, samengesteld door Leo Bormans.

Afgelopen zomer las ik ‘Geluk. The world book of Happiness’, dat ook is samengesteld door Leo Bormans. Hierin vertellen 100 wetenschappers uit de hele wereld over hun inzichten over geluk. Een inspirerend boek vol met suggesties waarmee je meteen aan de slag kan. Een tip die ik eruit heb gehaald is dat je je eigen tevredenheid kan vergroten door elke dag drie positieve dingen uit je dag te beschrijven. Dit dagboekje is daar heel handig voor. Met als extra: zinnen en vragen waar je over na kan denken, en mooie foto’s.

‘Wie ben ik? En wat wil ik? Dertigers en veertigers op zoek naar authenticiteit, zin en geluk’, door Nienke Wijnants

Nienke Wijnants schreef eerder ‘Het Dertigersdilemma’, over de vele keuzemogelijkheden van dertigers en de vragen die dit bij ze oproept. Met tips en adviezen.
Het verraste de auteur dat de vele reacties die ze kreeg n.a.v. het boek vaak over zingeving en authenticiteit gingen. Dit was voor haar de reden om dit nieuwe boek te schrijven. Ze geeft hierin niet het antwoord op de vraag wat de zin van het leven is, want die is er niet. Wel plaatst ze het in een filosofisch perspectief. En bespreekt alles wat ermee te maken kan hebben. Ze daagt de lezer uit om zelf op zoek te gaan naar antwoorden.

‘Groots en meeslepend leven. Een ode aan dagelijkse sleur’, door Lou Niestadt

Het boek is uitgekomen in 2012, dus wie weet is het bij jou allang bekend. Voor mij was het de eerste kennismaking met de auteur. Het boek is een artjournal. Teksten en tekeningen van Lou staan naast en door elkaar op de pagina’s. Het leest en kijkt als een trein. Aan de hand van lijstjes geeft ze tips om met creativiteit en een andere blik naar je dagelijkse leven te kijken, zodat je uit alles wat je iedere dag omringt of mee bezig bent meer weet te halen. Een leuke tip voor op het werk is de positieve post-it revolutie. Schrijf iets grappigs, een compliment of iets geks op een post-it en plak dit op de computer van je collega. Of op een plaats waar meer collega’s het kunnen lezen. En kijk wat er gebeurt.
Aan het einde van het boek vind je een boekenkast vol boeken. Een onverwachte schat!

En jij? Heb jij ook plekken waar je graag naar toe gaat om inspiratie op te doen?