Lopend door een stad die ik niet goed ken, valt het mij op dat ik veel lachende gezichten zie.

Bij de bushalte, op straat, op een muurtje overal kom ik ze tegen.

Het zijn geen echte mensen die ik zo zie lachen, maar stickers met lachende gezichten. Smileys.

Verderop zie ik ineens een groene deur volgeplakt met de lachebekjes.

Twee mannen, allebei met een blikje bier in hun hand, doen een stapje opzij als ze zien dat ik er een foto van wil maken.

Terwijl ik check of ik de deur goed in beeld heb, zegt één van de mannen: ‘Daar boven hebben ze echte oogjes, mevrouw.’ Hij wijst het aan.

‘Ja, ik zie het’, zeg ik, ‘maar deze vind ik het leukst.’

‘O’, even blijft hij stil, dan zegt hij, en klinkt als de verkoper van de stickers, ‘een goede keuze mevrouw, een goede keuze.’

Hij lacht, en voordat ik de foto maak, zie ik hoe hij zijn mond vertrekt in een grimas en er één tand zichtbaar is.

Ik lach terug en denk ‘dat is pas een smiley’.

Deze foto op dinsdag blog, die ik schreef op woensdag, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.