Met mijn voorhoofd op mijn handdoek en mijn handen langs mijn lichaam adem ik langzaam in en weer uit.

‘Laat los wat je niet nodig hebt’, hoor ik mijn yogajuf zeggen.

Langzaam vult de geur van koffie mijn neus.

‘Koffie!’, denkt mijn hoofd.

Stiekem gluur ik vanuit mijn voorovergebogen houding naar mijn horloge, en zie wat ik al dacht: we zijn nog maar tien minuten bezig, dus die koffie moet nog even wachten.

De yogales wordt daarmee een oefening in ontspanning én geduld.

Ruim een uur later zet ik die koffie.

Met meer aandacht dan normaal, want we hebben een nieuw koffieapparaat en daar moet ik nog even aan wennen.

Even later stijgt er een heerlijke geur uit de blauwe Moccamaster. What’s in a name?

Ondertussen klop ik de melk.

Terwijl ik de koffie erbij schenk, komt er een hartje tevoorschijn.

Nog geen minuut later geniet ik van mijn eerste koffie van de dag.

‘Wat is er weinig nodig voor een moment van geluk’, denk ik.

Deze foto op dinsdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.