Bloggen

Het schrijven van een blog staat al heel lang op mijn to do-lijstje. Waarom doe ik het dan niet? Ik heb er een workshop over gevolgd en over gelezen, dus het is niet dat ik niet weet hoe het moet. Wat me vooral tegenhoudt, is dat ik vind, dat het een goed blog moet zijn. Met een duidelijk verhaal, makkelijk leesbaar en anderen moeten er iets aan hebben. En ik moet natuurlijk meteen een goed blog schrijven. Een expert zijn!

Angst

Ook mijn angst van wat anderen ervan zullen vinden, hield me tegen. Met anderen bedoel ik dan vooral collega’s die al jaren bloggen, en er ogenschijnlijk hun hand niet voor om draaien. Wat zal ik dan een amateur lijken. Of misschien wel domme dingen zeggen…

Smoesjes

Zo vond ik steeds wel een reden om het voor me uit te schuiven. Nee, vandaag had ik echt geen tijd. Of er was iets anders dat toch echt eerst moest. En ja, zo ging de tijd voorbij, en schreef ik geen blog. Terwijl ik er wel elke dag in mijn hoofd mee bezig was. Hele verhalen bedacht ik. Maar het ook opschrijven? Nee, daar kwam het niet van.

Ja maar

Toen ik vorige week tegen mijn man zei dat het bloggen echt niets voor mij was, zei hij dat het hem verbaasde, omdat ik toch iedere week iets schrijf voor mijn bedrijfspagina op Facebook. Ja maar, gaf ik aan, dat is toch iets heel anders. Dat is niet echt bloggen, maar gewoon iets bij een foto schrijven. Dan ben ik niet alleen maar met schrijven bezig. De foto helpt om de tekst kort te houden. Er is ook altijd wel iets dat ik in een korte tekst wil vertellen.

Mijn manier!

Toch zette zijn opmerking mij wel aan het denken. Waarom leg ik de lat voor het bloggen zo hoog? Wie zegt dat het allemaal tekst moet zijn? Een foto met tekst erbij kan ook. Door het juist te doen op de manier die bij mij past: met foto’s, een mooie tekst of misschien slechts een paar geschreven regels, komt wat ik wil vertellen veel beter over, en heb ik zelf ook plezier in het bloggen.

Oplossing dichtbij

Grappig, dat ik mijn eigen weerstand tegenover het bloggen niet meteen in de gaten had, terwijl ik dit bij mijn cliënten wel kan aangeven. Handig om dan iemand in de buurt te hebben die het mij ook laat inzien. Zoals ik in loopbaangesprekken wel vaker merk ligt de oplossing dan niet heel ver buiten ons bereik, maar ‘dichterbij dan je denkt!’ Alleen moet je het wel willen en kunnen zien.
Ik ga zeker verder met bloggen, maar dan wel op mijn manier!

Benieuwd naar mijn Facebookbedrijfspagina? Kijk hier.