Nooit eerder had ik een bureau voor het raam.
Het raam zit bij mij aan de zijkant.
Ook bij de 4 bureaus die ik eerder in mijn leven had zat het raam altijd aan de zijkant.
Misschien ook wel beter, dan word ik niet afgeleid.
Aan al die bureaus heb ik heel wat gelezen, geschreven en geleerd. En lessen voorbereid, dat ook.
Het tweede bureau dat ik ooit bezat werd op maat voor me gemaakt. Mijn vader ontwierp het en timmerde het ook zelf in elkaar. Aan de linkerkant van het bureau maakte hij een hoge kast met planken voor mijn boeken en aan de onderkant waren deurtjes, zodat ik daar de spullen die ik uit het zicht wilde houden kon zetten. Aan de rechterkant zaten vier lades.
Alles was wit, behalve de handgrepen van het bureau, die waren rood. Afgestemd op de rest van de kamer, die wit was met rode accenten.
Het bureau staat er nog steeds. Alleen wordt het nu gebruikt door mijn moeder die er zit te schrijven of te knutselen.
De rode accenten zijn verdwenen en vervangen door blauwe.
Ik vind een bureau fijn. Je kan er je eigen wereld van maken. Het indelen zoals je wil én je kan er spullen laten liggen, waardoor je er op een ander moment weer zo mee verder kan.
Zoals je kan zien, heb ik dit bureau ook ingedeeld. Links een stapel boeken, daarnaast een paar rolletjes tape. Recht voor me mijn vis-etui en rechts een paar schrijfboekjes, enveloppen en stickers.
Terwijl ik dit typ hoor ik de vogels vlak onder het raam fluiten.
Als ik voor me kijk zie ik een paar hoge struiken en een dennenboom bewegen in de wind. Een stukje groen gras en daarachter is de zee.
Dat bevalt me wel. Ik denk dat ik dit bureau maar hou.
Deze foto op dinsdag blog, werd geïnspireerd door #PHOT ‘photo on Tuesday’, een initiatief van Karin Ramaker.
Oh Karin, wat keurig geordend en opgeruimd allemaal! Dat is mij nog nooit gelukt, altijd stapels van van alles, maar ik ben nooit iets kwijt! En dit is een prachtig plekje, kijk vooral veel naar buiten
Wat doe je met de rolletjes tape? En ik zou daar ook gewoon blijven zitten. Op die plek, aan dat bureau. Heerlijk.
ik moet altijd uit het raam kunnen kijken!
Dat is een ideaal plekje! Hier is dat niet mogelijk. Ik zit met mijn bureau op zolder, een ruime zolder met heel veel boekenkasten, maar er zit alleen een dakraam in. Ik zit in een donker hoekje, dus geen ongewenste lichtinval op mijn monitor. En als ik mijn bureaustoel omdraai, dan zit ik aan een tafel waar ook het een en ander op ligt, maar waar ik kan schrijven e.d. Op zolder staat ook nog een luie leesstoel en als ik het raam open zet, dan hoor ik de vogels. Alleen is het er ’s zomers al snel te warm en ’s winters te koud. Toch is het mijn hoekje, waar ik doorgaans met plezier zit te werken.