Tagarchief: vragen

Waarom ik wel schreeuw, maar niet van de toren

Wat wil jij van de toren schreeuwen?

Op grote hoogte staan.

Dat is niets voor mij.

Ooit stapte ik met bibberende knieën en klotsende oksels in een kabelbaantje om ergens ‘op een berg’ met mijn au pair gezin te gaan lunchen.

Het ging. Natuurlijk.
Maar als ik mag kiezen blijf ik liever op de begane grond.

Zo bleef ik koffiedrinken onder een kerktoren in Oxford, terwijl mijn lief de 120 en nog wat treden beklom om van het uitzicht te genieten.

Dus iets van een kerktoren gaan staan schreeuwen, dat is niets voor mij.

Schreeuwen? Nee, daar ben ik niet van. Laat mij maar rustig praten.
Dat past bij me.

Die kerktoren en dat schreeuwen stonden me dan ook behoorlijk in de weg om de vragen van de Kommaarop van deze maand te beantwoorden.

Hoewel de vragen ‘Wat zou jij van de kerktoren willen schreeuwen?’
‘Waar luid jij de noodklok voor?’ en ‘Waar hang jij de vlag voor uit?’ wel door mijn hoofd bleven spelen.

Want stel dat ik daar toch zou staan, daar bovenop die kerktoren, wat zou ik dan te zeggen hebben?

Iets dat me echt, echt aan mijn hart gaat.

Vorig week donderdag bij het wakker worden wist ik het ineens.

Wat ik van de kerktoren zou willen schreeuwen is: ‘Laten we aardig zijn voor onszelf’.

Je denkt nu vast ‘ja, ja, weer zo’n softe coach die iets roept over aardig zijn’.

Makkelijk zeg. Een echte open deur.

En ja, dat ben ik met je eens. Het is een open deur.

Maar hee, doe jij die deur vaak open?

Ben jij echt aardig voor jezelf? Net zo aardig als je, voor je vriendin, partner, moeder of wie dan ook, bent?

Geef jij jezelf weleens een compliment? Of echt vrije tijd? Tijd, die je mag besteden zoals jij wil? Sta jij het jezelf toe om fouten te mogen maken, of moet alles in één keer goed?

Aardig zijn voor onszelf zorgt voor lichtheid. Minder zwaarte of zorgen. En dat gun ik onszelf van harte.

De noodklok luid ik voor het feit dat nog steeds 2,5 miljoen mensen in Nederland niet goed kunnen lezen, schrijven of rekenen. 2,5 miljoen! Ik vind het nogal wat.

Tegenwoordig hebben we voor alles wel een dag: vandaag is het Wereld Alfabetiseringsdag. Landelijk is dit de week van de Alfabetisering. Ik juich het toe dat er op deze manier aandacht voor wordt gevraagd.

En ik juich niet alleen. Ik doe er zelf ook iets aan. Een dag in de week geef ik een taaltraining aan medewerkers in een ziekenhuis, zodat zij hun taalniveau kunnen verbeteren, waardoor ze met meer gemak en plezier kunnen leven en werken.

En last but not least hang ik de vlag uit voor iedereen die belangeloos iets doet voor een ander.

Zoals je buren of je familie die voor je post of planten zorgen, terwijl je op vakantie bent.

Maar er zijn natuurlijk legio situaties te noemen waarbij het heel fijn is dat een ander je helpt. Kijk maar eens om je heen.

En hoe klonk dit vanaf de begane grond?

Dit blog is geschreven in het kader van Kommaarop. Een idee van Agnes Swart en Tessa Wiegerinck.