‘Til je voet even op!’

Mijn moeder zegt het iets harder om boven het geluid van de stofzuiger uit te komen.

Ik reageer niet.

Met de stang geeft mijn moeder een duwtje tegen mijn voet. Dan pas kijk ik op en trek mijn voet in de stoel.

Ik lees.

Het geluid van de stofzuiger of iemand die tegen me praatte. Ik hoorde het niet. Zo ging ik op in het lezen van mijn boek.

Ik was zo’n meisje dat het liefst iedere dag naar de bibliotheek ging om nieuwe boeken te halen. Na een aantal jaar had ik dan ook alle jeugdboeken gelezen. Ik keek verlangend naar de boeken van de volwassenen. Die mocht je pas lenen als je twaalf was.

Gelukkig begreep mijn moeder mijn leeshonger en mocht ik boeken lenen met haar biebpas.

Nog steeds lees ik graag.

Alleen niet meer zo vaak als vroeger.

Logisch, want ik heb minder tijd om aan lezen te besteden dan toen ik een kind was.

Toch is dat het niet alleen.

Het gaat ook om gunnen.

Heel vaak gun ik mezelf de tijd niet.

Dan vind ik andere dingen belangrijker. Zoals een schone badkamer of nog iets doen voor mijn werk.

En natuurlijk is dat ook belangrijk.

Maar iets doen voor jezelf en daarvan genieten is net zo belangrijk.
Het zorgt voor ontspanning, waardoor er weer zin en energie is om dingen die moeten met plezier te doen.

Bij mijn schoonvader zie ik hoe het is, als lezen niet meer gaat.
Daarvan heb ik geleerd: doe het nu het kan.
Maar ja, die tijd hè.

De Oostenrijkse schrijfster Bertha Eckstein zei het heel treffend.

Ik hoor het ook bij mijn cliënten: ‘Het liefst ga ik regelmatig fietsen, maar waar haal ik de tijd vandaan?’ Of ‘Ik wil graag gezond eten, maar als ik laat thuis ben van mijn werk, heb ik geen tijd om nog een gezonde maaltijd klaar te maken.’

We wíllen het graag, maar we dóen het niet.

Aan mijn cliënten vraag ik dan: hoe zou je willen dat de situatie wordt?
Door daarover te praten wordt duidelijk waar je naar toe wilt, en kom je op ideeën hoe je dat kunt bereiken.
En dat hoeft geen groot en ingewikkeld idee te zijn. Iedere kleine stap, is er één.

Deze vraag stelde ik dus ook aan mezelf: ‘Hoe zou ik willen dat de situatie wordt?’

Mijn antwoord: ‘Het liefst zou ik iedere dag tijd nemen om in een boek te lezen.’
Het gaat me niet om veel lezen, wel om te genieten van het lezen.

Door er over te schrijven en mee te doen aan de ‘Kom maar op’ van Agnes Swart en Tessa Wiegerinck heb ik meteen een stok achter de deur.

Dus dat wordt mijn uitdaging deze maand: iedere dag minimaal een half uur lezen!

Ik heb er zin in! En zal je begin volgende maand laten weten hoe het is gegaan.

En jij? Heb jij iets waar je deze maand echt de tijd voor zou willen nemen?

Laat het weten, en doe ook mee.

En nu… ga ik eerst lekker lezen.